Zaterdag na het Museum heerlijk geluierd bij het zwembad van Odile, dat is geen luxe hoor, met alle hitte en stof. zie foto 1.
Daarna terug naar het hotel om me om te kleden voor mijn diner bij mijn patrons, de familie Ali Ada. Ik weet nu hoe het zit met de namen: ze hebben gewoon geen achternamen. Vandaar dat ze het hier ook heel gewoon vinden om mij Elma te noemen. Het tutoyeren is ook geen probleem, dat is echt Frans vinden ze hier. Maar ik blijf toch maar vous-en!
Het huis van de familie ligt in een soort villa-wijk, alleen is er geen straat, maar zand, geen geld om asfalt te leggen. Het huis is enorm, je kunt zien dat ze goed in de slappe was zitten. Niks mis mee, zeker niet als ze zich zo inzetten voor het land als ze doen met hun kliniek! zie foto 2.
Vanmorgen pas om 9.30 gaan ontbijten, maar voor die tijd lang geskypt met mijn mannetje en daarna met kinderen en kleinkinderen. Wat een vooruitgang en gemak, zelfs hier kun je dat allemaal inzetten. Voor mij ook een manier om het fijner te maken, want natuurlijk mis ik ze allemaal!
Rond 12 uur kwam Odile me weer ophalen, inkopen gedaan (verrassing) en onder andere bij een Touareg-artisan gekeken hoe hij de mooie motieven in het leer slaat, zie foto 5. Ook daar een en ander aan souvenirs gekocht, nou is mijn geld op!
rar vous-en.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten