Ja, en dat was het dan.... n mijn laatste ronde en nog wat papieren adviezen achtergelaten, en toen mijn kleine souvenirs uitgedeeld. Dat vond men erg leuk, maar daarna.... o jee, toen kwamen zij met een vrachtwagen vol kadootjes aagesjouwd. Dokters, verpleegsters, schoonmakers, lab-personeel, iedereen kwam me goedendag zeggen en kijken hoe groot mijn verrasing was, nou, die was groot! Ik kan het niet eens allemaal opnoemen, maar als ik thuis ben zal ik er een foto van maken. Het heeft een vermogen gekost, maar dat is de gewoonte hier om hun dankbaarheid uit te drukken. Ikzelf heb enorm veel opgestoken hier, maar eerlijk gezegd ook veel gegeven. Ik geloof dat ik inderdaad kon bijdragen aan hun wensen om het werk te verbeteren. Er is al een planning om terug te komen, en intussen houden we contact over de voortgang. Lang leve internet, gelukkig werken zij er allemaal mee!
Ik had ook een kleine afscheidsspeech voorbereid, dat vond men uiteraard geweldig. Mijn frans is met sprongen vooruit gegaan,maar ik ga toch gauw op franse les!
Met moeite alles in mijn koffers kunnen proppen, en nu zit ik aan de rode wijn bij Odile, die me straks naar het vliegveld brengt.
Partir c'est un peu mourier......
Au revoir Niger, je reviendrai!!
Ik had ook een kleine afscheidsspeech voorbereid, dat vond men uiteraard geweldig. Mijn frans is met sprongen vooruit gegaan,maar ik ga toch gauw op franse les!
Met moeite alles in mijn koffers kunnen proppen, en nu zit ik aan de rode wijn bij Odile, die me straks naar het vliegveld brengt.
Partir c'est un peu mourier......
Au revoir Niger, je reviendrai!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten