1ste dag: pfff....

Vannacht was er een flinke storm, gek hoor met een harde wind van 30 graden! Veel uitval van elektriciteit, maar het hotel en de kliniek hebben generatoren, dus geen probleem.
Om 9 uur kwam Lawali me ophalen, hij brengt me als er niemand anders is, en nu natuurlijk de eerste keer.
Ik werd wederom hartelijk ontvangen, nu door Ali Ada,de geneesheer-directeur/eigenaar van de Polyclinique en zijn vrouw, Amsatou. Samen runnen zij deze Polyclinique Magori. Dat betekent iets anders dan bij ons: polikliniek is bij ons ambulante, maar hier betekent het: poly=veel=alle specialiteiten. En dat is ook zo. Ze hebben vele artsen van verschillende pluimage, soms hele moderne apparatuur zoals een CT-scan, flexibele scopen, perfusors, elktronische bloeddrukmeters, maar hun infuuspalen zien er niet uit, helemaal verroest.
Ze prikken iedereen een infuus, allemaal aan de Ringer of Glucose met vit. B complex erin. Want: als mensen ziek zijn in Niger, dan eten en drinken ze niet. Als het kan, gaaan ze na een paaar uur met venflon erin (infuusnaald) naaar huis en zo komen ze steeds 3 dagen terug, liggen daar weer een paaar uur en dan weer naar huis.
Er is ook een echte kliniek, daar blijven de mensen langer. Maar meestal toch niet meer dan een dag of 4.
De patientenkamers zien er rommelig uit, hele families bivakkeren er, met kinderen erbij, l
iggen allemaal op matjes op de grond, eten daar (ze zorgen zelf voor de maaltijden) en het ruikt er daarom niet erg fris. Wel overal airco, een zegen voor koortsige patienten. Ik heb veel rondgekeken, morgen ga ik de hele dag mee met Kalilou, een jonge man, infirmier major, die supervisie heeft over een Block. Plus hij assisteert meestal bij de scopien.
Maar het meeste indruk maakte het gesprek met het echtpaar. Dr. Ali legde uit, dat hij me heeft gevraagd om het niveau van de verplging omhoog te krikken. Hij is erg idelistisch, en Amsatou ook. Hij heeft overal in Europa gestudeerd, maar is teruggekomen om zijn laand op te bouwen. Hij wil dat zijn personeel ook hart voor de zaak heeft, en dat is nu  niet het geval volgens hen. Het interessert ze allemaal niet zoveel, ze laten veel steken vallen, er worden veel fouten gemaakt. Maar ook op het laboratorium, ze laten een onderzoek dat in een uur klaaar is, rustig 6 uur wachten. Amsatou loopt de hele dag rond om brandjes te blussen, iedereen komt ook naar haar toe om dingen te vragen. Ze wonen boven de klinike, dus zijn eigenlijk ook nooit vrij!
Morgen zal ik verder schrijven, enne... al die typefouten: ik kan bijna niks verbeteren, want bloggen op een tablet is een hels karwij. Ik probeer nog wat fotoos te sturen, en dan hoor je weer, Ben erg moe en ga zo naar bed, morgen weer vroeg op.